Back to Biba Home Page / Back to Home Page / My Biba 2
Halina Hulanicka
(1895 - 1975)
Portrait of Halina Hulanicka by 'Father of Graphic Art in Poland' Tadeusz Lucjan Gronowski in 1926 - image sourced from the Poster Museum via Pinterest
1927
Image sourced from Fototeka and is a still from the film 'Mogiła nieznanego żołnierza' (original title) 'The Tomb of the Unknown Soldier' - IMDB
1936
"Halina Hulanicka, tancerka. Fotografia sytuacyjna wykonana w atelier."
Robotic Pose for a 1936 dance routine - image sourced from Poland's National Archives the 'Narodowe Archiwum Cyfrowe' - strangely reminiscent of the jerky posture in 'Metropolis' - no explanatory strapline for this image other than to state that it is a studio portrait.
A severe dancing pose in theatrical costume - image sourced from Poland's National Archives the 'Narodowe Archiwum Cyfrowe' - no explanatory strapline for this image other than to state that it is a studio portrait.
1936 - 1937
Striking a delightfully sweet/romantic pose circa 1936/7 - image sourced from Poland's National Archives the 'Narodowe Archiwum Cyfrowe' - no explanatory strapline for this image other than to state that it is a studio portrait.
A costume that could fit in a Harlequin Masque or at the feet of the guillotine during the French Revolution - image sourced from Poland's National Archives the 'Narodowe Archiwum Cyfrowe' and dated circa 1936/7 - no explanatory strapline for this image other than to state that it is a studio portrait.
Striking a pose circa 1936/7 reminiscent of Helen Gahagan in her role of Ayesha in 1935 - image sourced from Poland's National Archives the 'Narodowe Archiwum Cyfrowe' - no explanatory strapline for this image other than to state that it is a studio portrait.
Halina Hulanicka
Data i miejsce urodzenia (Date and Place of Birth) - 18 października 1899, Kijów
Data i miejsce śmierci (Date and Place of Death) - 21 stycznia 1975, Warszawa
Zawód (Profession) - Tancerka (Dancer)
HULANICKA Halina, 1° v. Skrzywań, 2° v. Iwańska (18 X 1899 Kijów - 21 I 1975 Warszawa), tancerka. Była córką Antoniego i Kazimiery Hulanickich. Tańca uczyła się najpierw w szkole tańca nowoczesnego K. Isaczenko-Sokołowej w Kijowie (1916-17), potem w Szkole Rytmiki i Plastyki Scenicznej J. Mieczyńskiej w Warszawie (1919-20), u Isadory Duncan w Paryżu (1921) i tamże w szkole akrobatyki A. Guichota. Począwszy od debiutu, 29 I 1922 na scenie T. Polskiego w Warszawie, do 1939 występowała z recitalami tańców zawsze we własnym układzie w kraju i za granicą (m.in. 1925 w Berlinie, sez. 1925/26 w Paryżu). W rec. z jej debiutu J. Iwaszkiewicz napisał: "Młoda tancerka wstępnym bojem zdobyła sobie publiczność warszawską, pierwszy jej występ był prawdziwym tryumfem. Trudno bowiem o lepsze warunki niż te, które posiada"; "Obok doskonałej techniki, olbrzymiej muzykalności, świetnego rytmu", "przy stosunkowo wysokiej postaci podziw budzi lekkość i lotność" (cyt. za B. Mamontowicz-Łojek). Była tancerką o b. wszechstronnych możliwościach wyrazowych. Sama starannie dobierała muzykę do swoich układów choreograficznych, a często także projektowała kostiumy. Interesowały ją szczególnie tańce egzotyczne (z Indii, Kambodży, starożytnego Egiptu), tańce hiszpańskie, a także tańce pol. (np. 28 XI 1928 dała w T. Polskim poranek poświęcony tańcom pol., w kostiumach W. Skoczylasa). Do najwybitniejszych jej tańców zaliczano: "Une jeune filie au jardin" z muz. F. Mompou, "Le plus que lente" z muz. C. Debussy'ego, "Rumbę" z muz. Ma-gine-Mayerla, "Meduzę" z muz. C. Scotta. O tym ostatnim tańcu pisano: "Za każdym razem, gdy ruchami nagich rąk oddawała niesamowite falowanie ramion meduzy" - " wznosił się niepohamowany szmer podziwu widzów" (cyt. za Mamontowicz-Łojek). Z humorem wykonywała też wiele tańców groteskowych i parodii, jak np. "Lalka i Pierrot", "Mechaniczna markiza". Od początku swej działalności obok pracy artyst. zajmowała się także pracą pedag.; już w 1921-22 współpracowała z zespołem Reduty w zakresie plastyki scen., tańca plast., uczyła w warsz. szkołach: J. Mieczyńskiej (1922-25; od 1923 współdyr. szkoły), w Oddziale Dram. przy konserwatorium muz. (1922-24) i tańca akrobatycznego w szkole baletowej (1934-38). W 1934 wchodziła w skład jury międzynarodowego konkursu tańca w Wiedniu. W czasie II wojny świat, została wywieziona na przymusowe roboty do Niemiec. Po powrocie do kraju już nie występowała, zajmowała się pracą pedag., niekiedy współpracowała z teatrami (np. 1948 z T. Polskim we Wrocławiu przy wystawianiu "Fircyka w zalotach"). W 1947-51 pełniła funkcje referenta do spraw choreografii w woj. wydz. kultury we Wrocławiu, 1951-59 była kier. artyst. Państw. Lic. Choreograficznego w Sosnowcu (od 1955 w Bytomiu), 1959-63 uczyła tańca klasycznego i charakterystycznego w warsz. szkole baletowej. W 1968 przeszła na emeryturę, ale jeszcze do 1971 prowadziła zajęcia z gimnastyki artyst. w klubie sportowym "Warszawianka". Niektóre jej układy taneczne zostały utrwalone drukiem i wyd. pt. "Etiudy taneczne", Warszawa 1968. II. Kolorowa 11.
Bibl.: Almanach 1974/75; Mamontowicz-Łojek: Szkolnictwo; Mamontowicz-Łojek: Terpsychora (il. oraz cyt. rec); Turska: Almanach; Wilski: Szkolnictwo; Kur. Warsz. 1922 nr 29, 154, 1924 nr 234, 1926 nr 329; Ruch Muz. 1975 nr 9; Taniec 1975 nr 3 (I. Ostrowska).
Ikon.: J.P. Janowski: Portret, olej, 1927 - MTWarszawa.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994 - Source : Encyclopaedia of Polish Theatre
Biografia (Biography)
HULANICKA Halina, 1° v. Skrzywań, 2° v. Iwańska (18 X 1899 Kijów - 21 I 1975 Warszawa), tancerka. Była córką Antoniego i Kazimiery Hulanickich. Tańca uczyła się najpierw w szkole tańca nowoczesnego K. Isaczenko-Sokołowej w Kijowie (1916-17), potem w Szkole Rytmiki i Plastyki Scenicznej J. Mieczyńskiej w Warszawie (1919-20), u Isadory Duncan w Paryżu (1921) i tamże w szkole akrobatyki A. Guichota. Począwszy od debiutu, 29 I 1922 na scenie T. Polskiego w Warszawie, do 1939 występowała z recitalami tańców zawsze we własnym układzie w kraju i za granicą (m.in. 1925 w Berlinie, sez. 1925/26 w Paryżu). W rec. z jej debiutu J. Iwaszkiewicz napisał: "Młoda tancerka wstępnym bojem zdobyła sobie publiczność warszawską, pierwszy jej występ był prawdziwym tryumfem. Trudno bowiem o lepsze warunki niż te, które posiada"; "Obok doskonałej techniki, olbrzymiej muzykalności, świetnego rytmu", "przy stosunkowo wysokiej postaci podziw budzi lekkość i lotność" (cyt. za B. Mamontowicz-Łojek). Była tancerką o b. wszechstronnych możliwościach wyrazowych. Sama starannie dobierała muzykę do swoich układów choreograficznych, a często także projektowała kostiumy. Interesowały ją szczególnie tańce egzotyczne (z Indii, Kambodży, starożytnego Egiptu), tańce hiszpańskie, a także tańce pol. (np. 28 XI 1928 dała w T. Polskim poranek poświęcony tańcom pol., w kostiumach W. Skoczylasa). Do najwybitniejszych jej tańców zaliczano: "Une jeune filie au jardin" z muz. F. Mompou, "Le plus que lente" z muz. C. Debussy'ego, "Rumbę" z muz. Ma-gine-Mayerla, "Meduzę" z muz. C. Scotta. O tym ostatnim tańcu pisano: "Za każdym razem, gdy ruchami nagich rąk oddawała niesamowite falowanie ramion meduzy" - " wznosił się niepohamowany szmer podziwu widzów" (cyt. za Mamontowicz-Łojek). Z humorem wykonywała też wiele tańców groteskowych i parodii, jak np. "Lalka i Pierrot", "Mechaniczna markiza". Od początku swej działalności obok pracy artyst. zajmowała się także pracą pedag.; już w 1921-22 współpracowała z zespołem Reduty w zakresie plastyki scen., tańca plast., uczyła w warsz. szkołach: J. Mieczyńskiej (1922-25; od 1923 współdyr. szkoły), w Oddziale Dram. przy konserwatorium muz. (1922-24) i tańca akrobatycznego w szkole baletowej (1934-38). W 1934 wchodziła w skład jury międzynarodowego konkursu tańca w Wiedniu. W czasie II wojny świat, została wywieziona na przymusowe roboty do Niemiec. Po powrocie do kraju już nie występowała, zajmowała się pracą pedag., niekiedy współpracowała z teatrami (np. 1948 z T. Polskim we Wrocławiu przy wystawianiu "Fircyka w zalotach"). W 1947-51 pełniła funkcje referenta do spraw choreografii w woj. wydz. kultury we Wrocławiu, 1951-59 była kier. artyst. Państw. Lic. Choreograficznego w Sosnowcu (od 1955 w Bytomiu), 1959-63 uczyła tańca klasycznego i charakterystycznego w warsz. szkole baletowej. W 1968 przeszła na emeryturę, ale jeszcze do 1971 prowadziła zajęcia z gimnastyki artyst. w klubie sportowym "Warszawianka". Niektóre jej układy taneczne zostały utrwalone drukiem i wyd. pt. "Etiudy taneczne", Warszawa 1968. II. Kolorowa 11.
Bibl.: Almanach 1974/75; Mamontowicz-Łojek: Szkolnictwo; Mamontowicz-Łojek: Terpsychora (il. oraz cyt. rec); Turska: Almanach; Wilski: Szkolnictwo; Kur. Warsz. 1922 nr 29, 154, 1924 nr 234, 1926 nr 329; Ruch Muz. 1975 nr 9; Taniec 1975 nr 3 (I. Ostrowska). Ikon.: J.P. Janowski: Portret, olej, 1927 - MTWarszawa. Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1900-1980 t.II, PWN Warszawa 1994
Baza danych zawiera informacje o karierach artystycznych, zatrudnieniu zawodowym i nagrodach wszystkich osób związanych twórczo z polskimi teatrami dramatycznymi, muzycznymi, lalkowymi i polskim filmem od roku 1991 do chwili obecnej. Dane wcześniejsze są sukcesywnie uzupełnianie i docelowo w bazie znajdą się wszystkie szczegóły dotyczące życia teatralnego w Polsce. Od kwietnia 2004 roku baza codziennie wzbogacana jest o artykuły, które ukazują się w polskiej prasie. Artykuły archiwalne pojawiają się stopniowo. Od września 2014 roku uruchomiliśmy możliwość zamawiania szczegółowej, elektronicznej kwerendy na temat archiwaliów znajdujących się w zbiorach Pracowni Dokumentacji Teatru. Wiosną 2015 rozpoczęliśmy współpracę z fundacją sedina.pl tworzącą Internetową Encyklopedię Szczecina oraz Państwową Wyższą Szkołą Teatralną im. Ludwika Solskiego w Krakowie. - Source : Polish Theatre
Page created : 12th May 2020 (G)